“जे अंतःकरणाचे शुद्ध ते धन्य, कारण ते देवाला पाहतील” (मत्तय ५:८). आपल्या अंतःकरणातील शुद्धतेचा अभाव आपले डोळे आंधळे करतो. ज्यांची अंतःकरणे शुद्ध आहेत त्यांना देवाबद्दलच्या अनेक गोष्टी तो प्रकट करतो. येशूने लूक ११:३४ मध्ये डोळा शरीराचा दिवा असल्याबद्दल सांगितले आहे. मी तो उतारा मत्तय ५:८ शी जोडू इच्छितो (“जे अंतःकरणाचे शुद्ध ते धन्य, कारण ते देवाला पाहतील”).

“तुझा डोळा निर्दोष असेल तेव्हा तुमचे संपूर्ण शरीर प्रकाशमय असेल” (लूक ११:३४). जर तुम्हाला आंधळे असण्याचा अर्थ काय हे जाणून घ्यायचे असेल, तर फक्त तुमचे डोळे बंद करा आणि तुम्हाला अंधत्व काय आहे हे कळेल. बाहेरचा सर्व प्रकाश आता आत येत नाही आणि त्यामुळे तुम्हाला काहीही दिसत नाही. “शरीराचा दिवा डोळा आहे, पण जर तुमचा डोळ्यात दोष असेल, अंधत्व असेल किंवा मोतीबिंदूने भरलेला असेल, तर तुमचे संपूर्ण शरीर अंधाराने भरलेले असेल. म्हणून तुझ्यामधील प्रकाश अंधार तर नाहीना हे पहा. म्हणून जर तुझे सर्व शरीर प्रकाशमय असेल आणि त्याचा कोणताही भाग अंधकारमय नसेल, तर दिवा आपल्या उज्ज्वल ज्योतीने तुला प्रकाशमय करितो त्याप्रमाणे ते पूर्णपणे प्रकाशमय होईल” (लूक ११:३४-३६).

हे वचन विवेकाचा संदर्भ देते. विवेक हा हृदयाचा डोळा आहे. जेव्हा तुम्ही तुमचा विवेक स्वच्छ ठेवता तेव्हा तुमचे हृदय प्रकाशाने भरलेले असते आणि तुम्ही देवाला पाहू शकता. परंतु जेव्हा तुम्ही तुमचा विवेक स्वच्छ ठेवण्याकडे दुर्लक्ष करता, म्हणजे तुम्ही काहीतरी चूक केली आहे आणि तुम्ही ते कबूल करत नाही - जर तुम्ही स्वतःचा दोष मान्य केला नाही आणि तुम्ही दुसऱ्यावर दोष लादण्याचा प्रयत्न केला तर - डोळा हळूहळू मंद होत जातो आणि तुम्ही देवाला पाहू शकत नाही . तुमचे डोके अजूनही बायबलच्या ज्ञानाने भरलेले असू शकते, परंतु तुम्हाला देव दिसणार नाही, कारण त्याचा डोक्यातिल ज्ञानाशी काहीही संबंध नाही; ते हृदयाच्या शुद्धतेशी संबंधित आहे.

या वचनाकडे पाहण्याचा आणखी एक संभाव्य मार्ग आहे. आपण असेही म्हणू शकतो की जेव्हा आपले हृदय शुद्ध असते तेव्हा आपल्या सर्व परिस्थितीत देवाला पाहणे. जेव्हा माझे हृदय शुद्ध असते, तेव्हा मी आजूबाजूला पाहू शकतो आणि मला माझ्या सर्व परिस्थितीत देव दिसतो, सगळीकडे , तो जे काही करतो त्यात आणि तो जे काही म्हणतो त्यात देखील . मी असे म्हणू शकतो की देवाचे नियंत्रण आहे, आणि इतर लोक माझ्याशी जे वाईट करतात त्यातही, मी ते देवाला माझ्या चांगल्यासाठी वापरताना पाहू शकतो. येशू त्याच्यासोबत घडलेल्या सर्वात वाईट गोष्टीत देखील देव पाहू शकत होता. जेव्हा रोमन सैनिक गेथशेमाने येथे त्याला पकडण्यासाठी आले तेव्हा पेत्राला फक्त येशू ख्रिस्ताचा विश्वासघात करणारा कुटिल विश्वासघातकी यहूदा आणि त्याच्या स्वामीला पकडण्यासाठी येणारे दुष्ट रोमन सैनिक दिसत होते. पण येशूने त्यांना पाहिले नाही. तो म्हणाला, “माझ्या पित्याने मला दिलेला प्याला मी पिऊ नये का?” पोस्टमन यहूदा इस्कर्योत, किंवा परूशी आणि महायाजक असू शकतो, परंतु शेवटी तो प्याला पित्याकडून आलेला आहे. जर पोस्टमन (पत्र पोहोचवणारा) वाईट माणसासारखा दिसत असेल, पण जर पत्र तुमच्या प्रिय व्यक्तीकडून आले असेल तर त्याचा काय फरक पडतो?

येशूचे हृदय शुद्ध होते; म्हणून, त्याने प्रत्येक गोष्टीत देवाला पाहिले. म्हणूनच तो पकडला जाणे, अपमानित होणे आणि वधस्तंभावर खिळले जाणे स्वीकारू शकला. त्याचे हृदय शुद्ध होते आणि त्याने प्रत्येक गोष्टीत देवाला पाहिले. जेव्हा आपण आपल्या संपूर्ण अंतःकरणाने देवावर प्रेम करतो आणि त्याच्या उद्देशानुसार आपल्याला बोलावले जाते, तेव्हा सर्वकाही चांगल्यासाठी एकत्रितपणे कार्य करते (रोमकरास पत्र ८:२८). जर आपले हृदय शुद्ध असेल, तर देव ते सर्वकाही आपल्या चांगल्यासाठी कार्य करण्यास भाग पाडतो आणि जेव्हा आपण इतर लोक आपल्याशी जे वाईट वागतात त्या परिस्थितीकडे पाहतो ज्या आपल्या इच्छेनुसार नसतात, तेव्हा आपण म्हणू शकतो की "देव आहे." म्हणूनच हृदयाच्या शुद्धतेचा शोधात असण्यात प्रचंड आशीर्वाद आहे.

जसजसे आपण अधिक शास्त्र समजून घेतो तसतसे आपण शास्त्रात येशूला अधिक स्पष्टपणे पाहू. बरेच लोक शास्त्राचा अभ्यास करतात पण ते येशूला पाहत नाहीत. ते एक सिद्धांत पाहतात आणि ते एका सिद्धांतासाठी लढतात. परंतु जेव्हा आपले हृदय शुद्ध असते आणि आपले डोळे निर्दोष असतात, तेव्हा तेच शास्त्र, ज्यात कोणीतरी एक सिद्धांत पाहतो, ते येशूला प्रकट करेल. पवित्र आत्मा द्वारे येशूचा गौरव आपल्याला दिसतो आणि तो आपले हृदय त्याच्याकडे आकर्षित करतो आणि आपल्याला त्याचे अनुसरण करण्यास मदत करतो.

येशूने विधवेच्या दाखल्यात म्हटल्याप्रमाणे,आपण आपल्या अंतःकरणात रात्रंदिवस देवाकडे सतत प्रार्थना केली पाहिजे (लूक १८:७ पहा - "देवाचे निवडलेले लोक रात्रंदिवस त्याचा धावा करतात"). त्या विधवेसारखी आपण सतत प्रार्थना केली पाहिजे, आपल्या शत्रूच्या सत्तेपासून मुक्ततेसाठी आणि पवित्रतेच्या आणि सामर्थ्याच्या जीवनासाठी, जिथे आपण कधीही पवित्र आत्म्याचा अग्नि गमावणार नाही. एड्सच्या आजारापेक्षाही जास्त भीती आपल्याला एका पापी विचाराची वाटली पाहिजे (मग तो अशुद्धता असो किंवा द्वेष असो किंवा जगिक गोष्टींबाबत असो किंवा पैश्यांचा मोह असो). देवाने एकेकाळी इस्राएलमध्ये म्हटले होते की "देवाचा आश्रय करण्यासाठी स्वतःला जागृत करणारा " कोणीही नव्हता (यशया ६४:७). तीमथ्यालाही त्याच्या आत असलेल्या आत्म्याच्या अग्नीला "पुन्हा प्रज्वलित" करावे लागले (२ तीमथी १:६). देव आपल्यामध्ये आपोआप काहीही करत नाही, कारण ते आपली स्वतंत्र इच्छा हिरावून घेईल. परंतु जेव्हा तो आपल्यामध्ये, त्याच्यासाठी आणि आपल्या जीवनात त्याच्या सर्वोत्तमतेसाठी थोडीशीही इच्छा पाहतो तेव्हा तो आपल्याला मदत करण्यास समर्थ आहे.

धन्य ते लोक जे पौलाप्रमाणे देवासमोर आणि माणसांसमोर आपला विवेक शुद्ध ठेवण्याचा मनापासून प्रयत्न करतात आणि त्यामुळे त्यांचे अंतःकरण शुद्ध आहे, कारण ते देवाला नेहमीच पाहतील - वचनात आणि त्यांच्या सर्व परिस्थितीत.